Anna Karenina, Savaş ve Barış gibi görkemli başyapıtların yazarı Lev Nikolayeviç Tolstoy'un hayatının son yılını anlatan, Jay Parini'nin yazdığı Son İstasyon'dan tadımlık bir parça
Sofya Andreyevna:
Uyurken dudaklarından öptüm onu, bebek soluğuna benzeyen soluğunu içime çektim, süt gibi tatlıydı. Ve yıllar öncesinden, yirmi iki yaşımdan pırıl pırıl bir günü anımsadım. O zamanlar Lyovoçka'nın sakalı siyahtı. Mujiklerin yanında çokça vakit geçirmesine, tarlalarda, özellikle hasat sırasında onlarla birlikte çalışmasına rağmen elleri yumuşaktı. Bunu eğlence olsun diye yapıyordu, gerçekten. İdman olsun diye. Sonraları olduğu gibi, o sıralarda gurur meselesi değildi bu, sonradan, yüreğinde, kendini hayran olduğu soylu mujiklerden biriymiş gibi hayal etmek hoşuna gitti.
Savaş ve Barış'ı yazıyordu, her gün bana temize çekmem için sayfalarca yazı getiriyordu. Elimin o sayfaları doldurması, siyah çini mürekkebinin o güne kadar görülmemiş, hayal edilmemiş saflıkta ve kutsallıkta bir görüntüyü ortaya çıkarması kadar beni mutlu eden bir şey olduğunu sanmıyorum. Lyovoçka da hiç o kadar mutlu olmamıştı daha önce. En mutlu olduğu anlar, çalıştığı anlardı, büyük, tatlı hayaller kurduğu anlar.
0 yorum :
Yorum Gönder